Mondrośći Ani

Często pisałam na tematy związane z TOKSIKAMI, jednak cały czas w rozmowach z innymi, pojawiają się nieporuszane kwestie. Czuję się ekspertem przez doświadczenie. Jestem osobą, która doświadczyła i doświadcza nadal kontaktu z toksikami, zdobyłam wiedzę, której nie da się ująć w podręcznikach i opracowaniach naukowych, ponieważ wiąże się nierozerwalnie z ładunkiem emocjonalnym. Oprócz tego mam specjalistyczną wiedzę i dzielę się nią z WAMI. Toksycznych ludzi możemy spotkać właściwie wszędzie – w pracy, szkole, wśród znajomych czy nawet rodziny, choć nie musisz zdawać sobie z tego sprawy. Kiedy napisałam post o związku z toksikiem często słyszałam podobne pytania : po co się z nim związał czy związała ?. Toksik to dobry aktor, manipulant, toksyczna osobowość może objawiać się na wiele sposobów, często trzeba mocno je przeanalizować, żeby go zdemaskować. Analizować słowa, zachowanie. Cechy toksycznych ludzi są różne.  Toksik, wampir energetyczny, kozowampir , narcyz, manipulant, ...

Dużo wiadomości, które dostaje, dotyczy związków z toksycznym partnerem. Tym postem chcę odpowiedzieć na większość zadawanych pytań. Pierwsze i najważniejsze: Skąd wiem ? Jak najlepiej rozpoznać ? Każdy z nas wchodząc w związek chce czuć się bezpiecznie. Chce być szczęśliwym i kochanym. Każdy związek, gdzie brak równowagi – zarówno jeśli chodzi o branie, jak i dawanie, kontrolę czy możliwość do wyrażenia siebie to związek toksyczny. Gdy jeden z partnerów jest najważniejszy i trzeba się dostosowywać…. Związek gdzie nie ma szacunku i empatii to związek toksyczny. W żadnym wypadku w dobrym związku nie ma miejsca na manipulacje i szantaż. W związku pozbawionym: wolności, swobody, możliwości wyboru, beztroski, ciężko o poczucie szczęścia. Toksyczny związek to taki, w którym jest nam niewygodnie, niedobrze, w którym jest więcej cierpienia, złości, żalu, pretensji, upokorzenia niż radości i dobrej energii. Który nas niszczy i powoduje, że jesteśmy nieszczęśliwi. Zastanówmy się, czy w sytuacj...

Jakiś czas temu, ktoś poprosił mnie o radę, po tym jak opowiedział mi o zachowaniu swojego dziecka. Pamiętałam, że wiele razy poruszałam te tematy na blogu, ale gdy przeczytałam np.   post  , doszłam do wniosku, że w jej przypadku są mało pomocne.  Kiedy masz naście lat, to zmiana twojego "ja" często wiąże się z zaspokajaniem i realizacją zadań rozwojowych, zabawą i innymi potrzebami. W wieku 11 - 15 lat uwaga nastolatka zaczyna koncentrować się na kwestiach związanych z procesem formowania tożsamości. Zaczyna zadawać sobie pytania: Kim jestem ? Kim nie jestem ? Kim chcę być i w jaki sposób pokazywać się innym ? Jak nie chcę być spostrzegany ? Dzieci chcą być bardziej dorosłe, sprawdzić się. W ich życiu pojawiają się idole lub autorytety, które próbują naśladować np. w ubiorze. W szkole uczniowie grają swoje role, zdarza się, że zmieniają swoją osobowość. Co innego jak dorosły to robi, a co innego jak nastolatek. Co innego eksperymentować ze swoim "ja", a co inn...

- To moja siostra, głupia pi#do. -Wypierpapier !! .....  to dialog z książki Weroniki Marczak  "Rodzina Monet". Książki bardzo popularnej wśród 12 latek. Książki bardzo polecanej, nawet ostatnio wyświetliła mi się współpraca jakiejś znanej mamy, która dziękuje wydawnictwu za przysłanie jej. Była zachwycona, że jej 13 latka ją dostała i będzie mogła przeczytać. Znalazłam również bibliotekę, która chwali się, że zakupiła kilka egzemplarzy dla młodych czytelniczek. Jest nawet zdjęcie - gdzie uśmiechnięte dziewczynki trzymają z dumą tę książkę i podpis .... Oliwia, Maja, Lena, Antonina, Amelia, Małgorzata -  nie przetrzymujcie książek u siebie, bo sporo osób też chce się do tych książek dorwać i je przeczytać. Na różnych stronach księgarń też je znalazłam, z dopiskiem od lat 10 ...... *ta książka jest przeznaczona dla czytelników 16+, taka informacja znajduje się na okładce, więc dlaczego znajduje się w dziale dla dzieci do 15 lat.  Ok, każdy może czytać, oglądać co chc...

Piszę spontanicznie, impulsywnie - można powiedzieć automatycznie pod wpływem chwili. Prawie wszystkie posty tak powstają. Zwłaszcza, gdy jakiś temat za mną chodzi i nie pozwala zapomnieć o sobie. Tak było z ostatnimi. I to one wywołały, dawno nie spotykany odzew z Waszej strony.  Czytałam je z przejęciem, przefiltrowałam przez własne doświadczenia, przez własną biografię. Szkoda, że nie piszecie w komentarzach choćby anonimowo. Ale rozumiem, ja też mam opory przez pisaniem na pewne tematy, o pewnych sprawach. List 1. o rodzicach, którzy szantażują, manipulują. Bo oni wychowali, utrzymywali, a skoro Ty teraz dobrze zarabiasz, to musisz - masz obowiązek !! finansować im wakacje i jak się im coś zepsuje, to kupić nowe . Nowe - ba, najlepsze, najdroższe. Którzy zawsze tak przedstawiają swoją wersję przed rodziną, że wszyscy Cię mają za niewdzięczne, wyrodne dziecko. Bez względu ile by dało, nigdy nie spłaci długu - jaki zaciągnęło u rodziców.  List 2. o rodzeństwie, znajomyc...

Nie raz pisałam, że nienawidzę hipokryzji. Podobnie jak zakłamania, fałszu, nieszczerości, obłudy, dwulicowości czy chytrości. Udawaczy, którzy dla osiągnięcia swoich celów kłamią, manipulują lub wywołują poczucie winy. Gardzę nimi. Co innego mówią, co innego robią. Wygłaszają morały, tworzą zasady i pilnują ich przestrzegania. Jednak sami pozwalają sobie na ich łamanie. Stosują podwójne standardy. Rodzi to we mnie bunt, rozczarowanie i frustracje. Kiedyś również wrażenie gorszego, nierównego traktowania i miałam coraz silniejszą potrzebę, aby coś z tym robić.  Co powinieneś wiedzieć o hipokrycie: Nie ma spójności między tym, co mówi i robi. Sam sobie działaniem zaprzecza. Hipokryta nigdy nie przyznaje się do winy, Hipokryta nigdy nie jest winny, jednak jeśli zarzucić mu odpowiedzialność za działanie, odwróci kota ogonem. Zwala winę na innych za swoje błędy. Hipokryci nie przyznają się do swoich błędów, szukają i wytykają winy innym.  Robi z siebie ofiarę. Stosowana przez hipo...

Wiem, że oberwę za ten tekst. Mam wręcz przekonanie graniczące z pewnością, że większość z Was nie zrozumie tego, co chcę przekazać. Tak samo jak po moim innym poście na podobny temat -  Ludzie, którym się (nie) należy ROSZCZENIOWI, w dużym uproszczeniu Ci którzy uważają, że im się należy, a zapytani z jakiego powodu nie potrafią udzielić obiektywnego wyjaśnienia, najczęściej "bo tak". LUDZIE bez skrupułów, którzy nie zastanawiają się nad swoim postępowaniem, a może się zastanawiają, ale nie widzą nic złego w tym co robią. Czy to co robią, co chcą zrobić, jest słuszne i nie wyrządza krzywdy, lub po prostu sprawia przykrość. Nie mają oporów, aby korzystać lub wykorzystywać. No właśnie - co ważne, istotne oni najczęściej nie  zdają sobie sprawy ze swojej przypadłości  albo z powodu samouwielbienia przesłaniającego horyzont zdarzeń, albo na skutek zwyczajnej niewiedzy.    I rzadko inne osoby starają się takie postawy, zachowania temperować. Przez wiele lat pobłażal...