Dlaczego mówię tak, jak jest

Ukrywamy się, ukrywamy nasze słabości i nasze problemy, ponieważ nauczyliśmy się, że pokazywanie jest czymś złym. 

Kiedy byliśmy dziećmi, bez skrępowania okazywaliśmy "nasze walki" i sygnalizowaliśmy je "wszem i wobec". Cały świat słyszał nasz krzyk lub płacz. Niestety z czasem, przestało to być akceptowalne. I wtedy zaczęliśmy się uczyć, że tak nie wolno, nie wypada, nie można. Z czasem, coraz nie chętniej, prosiliśmy o pomoc i mówiliśmy o tym " jak jest".

Pisałam o tym w Bal maskowy.  Uczymy się tego.  Stwierdzenia zmuszające nas do bycia "nie sobą", skłaniają nas do "maskowania się".

Zaczęliśmy wierzyć w fałszywy pogląd, nie wolno się "odkrywać". Nie można mówić o problemach, nie wolno pokazać słabości, nie można zdradzać się z tym, co nas uwiera. 

A przecież jesteśmy niedoskonali i wszyscy WSZYSCY ! BEZ WYJĄTKÓW miewamy takie chwile. Nikt nie ma idealnego życia, w którym przez cały czas jesteśmy szczęśliwi, zadowoleni i pewni siebie. Nie można być wiecznie "radosnym". Nikt nie żyje "długo i szczęśliwie", a Ci co twierdzą inaczej, na pewno chcą coś Tobie "sprzedać". 

Kiedy postępowaniem zaprzeczamy swojej sytuacji  życiowej zamykamy sobie furtkę - do pomocy i wsparcia. Dla innych nasze życie jest w porządku i jeśli są w naszym otoczeniu tacy, którzy mogą lub chcą pomóc, to nie otrzymasz pomocy od nich. Skoro nie pokazujesz słabości (udajesz), to oni, nie mają pojęcia o tym, że mogą pomóc (że Ty potrzebujesz pomocy) - nie jesteśmy telepatami. Przestań przekonywać siebie i innych, że wszystko jest dobrze. Przestań maskować swój aktualny, prawdziwy stan wewnętrzny.

Zbigniew Wodecki w piosence śpiewa:

Umiemy żyć obok zła
nauczmy się wreszcie żyć obok siebie
Kłopotów moc każdy ma
o których nikt oprócz niego nic nie wie

Dzielmy się chlebem i troską
niech już nikt nie będzie sam
Ziemia jest globalną wioską
tym bardziej więc się uda nam

Zbigniew Wodecki - Nauczmy się żyć obok siebie

Czasami po jakimś czasie, okazuje się, że ktoś cierpiał, walczył z tym samym (podobnym), ale nigdy nie rozmawialiście o tym. Żadne z Was nie odważyło się podzielić, że zmaga się z "tym".  I przez ten czas oboje czuliście się osamotnieni, przytłoczeni. I gdyby taka rozmowa miała miejsce wcześniej, to otrzymalibyście od siebie zrozumienie i wsparcie, nie bylibyście z tym sami.

Potrafimy czerpać siłę z historii innych ludzi, sama dzielę się swoją historią z nadzieją, że komuś pomoże. Chcę tym blogiem pokazać "nie jesteś sam, wiele osób ma tak jak Ty". Nie sprzedaję żadnych kursów czy szkoleń. Nie promuję książki. Piszę dla kogoś, komu to może pomóc.

Chciałabym być wsparciem i trafić "do tej osoby", która potrzebuję przeczytać moje słowa - pomożesz mi udostępniając mój post  (bloga).
 
dziękuję za udostępnienie   :)

Przeczytaj również   Mówienie zgodne z prawdą
inne posty, które mogą Cię zainteresować  -   wpisz hasło bycie sobą, maski w okienko z lupką (górny prawy róg - szukaj na tym blogu) ;)