Emocje - gniew

I kolejna emocja Gniew...

Uczono mnie (jak pewnie Was również), że nie ładnie jest unosić się gniewem. Niektórzy rodzice, nauczyciele karzą dzieci za okazywanie tego uczucia, kojarzone jest z „nieposłuszeństwem” i „niegrzecznością”. Ja uważam, że to bzdura, absurd.  Z Gniewem łączone są różne zachowania, najczęściej agresywne - krzyk, bicie, uderzanie, wyzywanie, używanie wulgaryzmów. Gniew jest postrzegany w negatywny sposób. Jest jedną z wielu emocji, których nie nauczono nas rozumieć, tym samym nie przygotowano nas do jego wyrażania. Uważam, że jest niedoceniany i zbyt często tłamszony. Wstydzimy się tej emocji. Nie uważam Gniewu ani za coś złego, ani dobrego.

W porównaniu do agresji, złości i wściekłości, Gniew można kontrolować. W Gniewie niekontrolowanym, czyli takim gdzie negatywne emocje przekształcają się i przyjmują postać złości, agresji, przemocy Gniew uważam za negatywny.

 

Gniew ma swoją ciemną stronę odczuwany często, zbyt silnie, za długo, nieadekwatnie do sytuacji jest toksyczny i ma na nas działanie destrukcyjne.

 

Kontrolowany Gniew przekształca się w siłę fizyczną i psychiczną.

 

 

Pisałam już o tym.... emocje są wynikiem naszych myśli. Przyczyną każdego stanu emocjonalnego jest sposób myślenia i tam tkwi jego przyczyna. Bodziec to np. zachowanie drugiej osoby, ale przyczyna zawsze tkwi w nas, i tym jaka myśl pojawiła nam się w głowie. I tu tkwi najczęstszy błąd - obwiniamy innych za to, że czujemy Gniew.

 

Gniew jak każda inna emocja, mówi o tym, że nie została zaspokojona jakaś Twoja potrzeba. Że czegoś Ci brakuje !! Gniew może wynikać z frustracji, czyli formy strachu o to, że nasze potrzeby nie zostaną zaspokojone.

 

Gniew informuje nas, że zostały naruszone nasze oczekiwania, prawa, zasady. To pewnego rodzaju oczyszczenie z nieprzyjemnego napięcia. Pozwala nam na ochronę, obronę własnych wartości i dodaje energii - mobilizuje organizm, daje siłę. Wymusza na innych zmianę zachowania, pojawia się, gdy mamy poczucie niesprawiedliwości lub zagrożenia, kiedy odczuwamy strach. To sprawcza emocja - wewnętrzna siła do działania. Informacja o potrzebie zapanowania nad sytuacją. Jest efektem bezsilności.

 

Każdy doświadcza Gniewu - irytacji, złości. Ja uważam, że jest to stan pozytywny bo mobilizuje siły, by przerwać niekorzystną sytuację. Bo daje nam sygnał, że coś jest nie tak.

 

Ta emocja ma pozytywny element - jest naturalną reakcją i pomaga poradzić sobie z krzywdą, agresją innych, frustracją czy zagrożeniem.

Czasami jesteśmy w takim stanie, że jedyne co w danym momencie możemy zrobić to krzyczeć, wrzeszczeć i dać jasno innym odczuć jak bardzo jesteśmy wściekli. Zdarza się, że tylko tak jesteśmy w stanie rozładować gniew.

np. ja wybucham Gniewem i wyzwolona reakcja obronna, jest najczęściej wynikiem kontaktu z toksyczną osobą. Jestem osobą bardzo ekspresyjną lub jak to mówią inni... choleryk.

Zdaje sobie sprawę z konsekwencji mojego gniewu, jestem gotowa je ponieść. Biorę odpowiedzialność za jego skutki.

 

Kilka zasad:

1. Ty panujesz nad gniewem, a nie on nad Tobą.
2. Nie krzywdzisz innych. Nie zachowujesz się w sposób krzywdzący innych. Nie przeradzasz gniewu w przemoc psychiczną czy fizyczną.
3. Szanujesz godność innych. Nie niszczysz godności innych.
4. Gniewu nie obracasz przeciwko innym, ku najbliższym ... szef cię wkurzył - dzieciom się oberwało. Nie odreagowujesz na innych - np. słabszych.

 

PAMIĘTAJ ABY GNIEW NIE RZĄDZIŁ TWOIM ZYCIEM. ABYŚ NIE BYŁ AGRESOREM ANI OFIARĄ CUDZEGO GNIEWU.

 

W minimalizowaniu Gniewu pomaga przeanalizowanie, co tak naprawdę jest jego przyczyną. Często nasz gniew wywołują konflikty z innymi osobami lub zachowania, których nie akceptujemy. Dlatego jak w przypadku innych emocji, powinniśmy wyrażać swoje emocje i potrzeby w sposób stanowczy, lecz nie naruszający uczuć innych. Nie musimy przemilczać tego, z czym się nie zgadzamy, co nam nie odpowiada. Dobrze jest przyjąć asertywną postawę wobec takiej osoby np. frustrującej i jasno, powiedzieć jej o tym, jakie uczucie wywołuje jej zachowanie. Ważne, aby używać stosownego języka. Można głośno mówić, a nawet krzyczeć.

 

PS: słowo od Ani - mamy.

Mam to szczęście, że mój syn odziedziczył mój choleryczny temperament - i wiem z własnego doświadczenia, że gdy dziecko się gniewa, złości, wpada w furię to.... tak naprawdę potrzebuje zrozumienia, miłości i wsparcia. Kiedy dziecko jest zagniewane, tzn. że się źle czuje. Ten atak nie jest prawdziwy i walka nie ma sensu.

(o tym napiszę innym razem, dla niecierpliwych polecam link)

POZYTYWNA DYSCYPLINA

I jeszcze rzecz najważniejsza, odczuwając gniew staraj się nie wyolbrzymiać ataku, postaraj się zrozumieć intencję drugiej osoby aby nie angażować się w niepotrzebny konflikt. Tak jak tłumienie, tak i niepohamowane wyrażanie gniewu, nie tylko nie pomaga go zredukować, ale wręcz go nasila.