Mondrośći Ani

Emocje są Twoim produktem, Ty je produkujesz. A od kiedy produkt jest silniejszy od twórcy. Emocje są w obszarze Twojej kontroli, nie są po prostu spontaniczną reakcją na bodźce, wydarzenia w Twoim życiu. Ty jesteś źródłem emocji. Ty je tworzysz. One rodzą się w Tobie, a nie wchodzą w Ciebie z zewnątrz. To nie inni czy okoliczności je wywołują. Nie szukaj zewnętrznych usprawiedliwień na odczuwane przez Ciebie emocje: złość, gniew, lęk, zazdrość - nie szukaj winnych na zewnątrz - bo sytuacje, okoliczności czy ludzie to tylko ich wyzwalacze (tych emocji które są skumulowane w Tobie).   Więc dlaczego ? skoro jesteśmy twórcami emocji przez cały czas nie czujemy się cudnie. Ponieważ nasze negatywne emocje przekazują nam różne wiadomości np. że nie osiągnęliśmy pożądanych efektów. Żadne emocje nie są złe. Emocje są możliwością porozumiewania się z samym sobą i innymi. One kierują naszą uwagę na ważne dla nas sytuacje, sprawy. Umożliwiają reagowanie na nie oraz pozwa...

Dedykowane Panu, którego dziś spotkałam. Czasami przychodzi taki dzień, kiedy musimy sobie ponarzekać - aby rozładować emocje, wyzwolić się od tych negatywnych. Każdy od czasu do czasu lubi sobie ponarzekać. Dla niektórych z nas (przyznaje się, Ja też należę do tej grupy) narzekanie to szczególna sytuacja. Ale są osoby dla których to codzienność (bezustannie narzekają). Gnuśniejących, narzekających jak to im się nie chce . Zmęczeni życiem, znudzeni. Zapytani: Co słychać - wylewają wiadro pomyj Lepiej nie pytaj, Coraz ... Gorzej ..... itd.   Próbując zagadać do nieznajomego na przystanku, narzekają na pogodę, wtedy nawet największe milczki mogą godzinami biadolić na służbę zdrowia, polityków a pasażerowie najbardziej czują się zjednoczeni wtedy, gdy ktoś narzeka na zachowanie innego pasażera (wspólne marudzenie łączy). Niektórzy z narzekania uczynili prawdziwą sztukę - potomkowie cierpiętnictwa. Narzekanie stało się u nich nawykiem (o nawykach też napiszę) - podstawą kom...

Pani Bronnie Ware, (australijska pielęgniarka pracująca na oddziale paliatywnym) na podstawie przeprowadzonych rozmów z pacjentami, którym zostało niespełna 3 miesiące życia napisała książkę „The Top Five Regrets of The Dying”. Spędzała czas z tymi osobami (wiedziały, że ich życie niedługo się zakończy), opiekowała się nimi i rozmawiała. Pytała o to, czego żałują w swoim życiu. Co chcieli by zrobić w swoim życiu inaczej. Na pierwszym miejscu znajdowało się. 1. Żałuję, że nie miałem więcej odwagi żyć życiem prawdziwym dla mnie, a nie życiem, którego oczekiwali ode mnie inni.   na kolejnych: 2. Żałuję, że pracowałem tak ciężko. 3. Żałuję, że nie miałem odwagi wyrażać swoich uczuć. Ukrywamy swoje uczucia, bo nie chcemy nikogo urazić. Tłumimy swoje uczucia, aby utrzymać dobre stosunki z kimś. Przez co nie stajemy się tym kimś, kim moglibyśmy się naprawdę stać. Strach (np. co powiedzą, pomyślą inni) zmusza nas do udawania przed innymi, i przed samym sobą. Ch...

Kiedy słucham ludzi, często słyszę: Ale ona mnie denerwuje! albo coś w tym stylu: Popsuła mi humor. To przez nią mam zły dzień. (Sama tak kiedyś mówiłam.) Ale to, nie jest prawda. Eleonora Roosevelt mówiła: Nikt nie może Cię zranić bez Twojej zgody. Wiem, że bardzo trudno jest to spokojnie zaakceptować, zwłaszcza, gdy całymi latami oskarżaliśmy innych. W naszym słownictwie dajemy temu często wyraz. Utrzymujemy, że jesteśmy niezdolni do wyboru reakcji. Sami mówimy o sobie, że nie odpowiadamy za nasze reakcje. Że nasze życie emocjonalne jest kierowane przez coś, kogoś - co, kto jest poza naszą kontrolą. Że coś innego kontroluje nasze działanie, czyjeś zachowanie ogranicza naszą życiową efektywność: Ona mnie denerwuje. Zrobiłbym to, gdybym... Gdyby mój mąż był bardziej ..., to bym....To przez niego... Coś..... To przez mojego szefa, pogodę ....I moje ulubione - Musze to zrobić !!. Takie samospełniające się przepowiednie. Ludzie utwierdzają się w przekonaniu, że to środowisko ...